پروتکل ها
پروتکل ها: زیرساخت ارتباطی پیچیدهٔ اینترنت، از اجزای سخت‌افزاری به همراه سامانه‌ای از لایه‌های نرم‌افزاری که جنبه‌های مختلفی از معماری آن را کنترل می‌کنند تشکیل شده‌است.
1. سخت‌افزار پروتکل اینترنت را غالباً می‌توان برای پشتیبانی از هر سامانه نرم‌افزاری دیگری استفاده کرد.
2.پروتکل اینترنت ویژگی‌هایش را مرهون طراحی معماری نرم‌افزار و پروسه استانداردسازی قوی این معماری است:
*که زیربنای مقیاس‌پذیری و موفقیت آن را می‌سازد.
3.مسئولیت طراحی معماری سامانه‌های نرم‌افزاری اینترنت بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت (IETF) گذارده شده‌است.
4. IETF گروه‌های کاری استانداردگذاری را در ارتباط با جنبه‌های مختلف معماری اینترنت مدیریت می‌کند که به روی هر فردی باز هستند.
5.بحث‌های حاصل و استانداردهای نهایی در قالب اسنادی به نام درخواست توضیح (RFC) (به انگلیسی: Request for Comments) منتشر می‌شوند.که به رایگان در وبگاه IETF فابل دسترسی هستند.
6.روش‌های اصلی شبکه بندی که پروتکل اینترنت را راه می‌اندازند در RFCهایی می‌آیند که به‌طور ویژه‌ای متمایز شده اندواستانداردهایپروتکل اینترنت را تشکیل می‌دهند.
7.سایر اسناد ضعیف تر اسناد اطلاع‌رسانی، آزمایشی و تاریخی هستند یا اسنادی اند که بهترین شیوه‌های رایج در پیاده‌سازی فناوری‌هایپروتکل اینترنت را بیان می‌کنند.
ساختار
1.ساختار اینترنت و خصوصیات کاربرد آن به گستردگی مورد مطالعه قرارگرفته‌است.
2.این مشخص شده‌است که ساختار مسیردهی پروتکل اینترنت(IP) و پیوندهای ابرمتن وب جهان گستر،
*هردو شبکه‌های مقیاس-آزاد هستند.
3.شبیه به شیوه ارائه دهندگان تجاری پروتکل اینترنت(ISP) که از طریق نقاط تبادل اینترنت(IXP) (به انگلیسی: Internet Exchange Point) به هم وصل می‌شوند.
4.شبکه‌های پژوهشی نیز تمایل دارند:
*که در شکل زیرشبکه‌های بزرگی مانند GEANT، گلوریاد، پروتکل اینترنت۲ و JANET (شبکه آکادمی علوم و تحقیقات بریتانیا)، به هم متصل شوند.
5.این زیر شبکه‌ها به نوبه خود پیرامون شبکه‌های کوچکتری پدید آمده‌اند.
6.بسیاری از دانشمندان علوم رایانه اینترنت را نمونه برجسته‌ای از یک سیستم بزرگ بسیار مهندسی شده و هنوز بسیار پیچیده توصیف می‌کنند.
